Introductie

In de loop der jaren groeide DZP aanzienlijk en werden steeds meer verzekeringen afgesloten. Een verzekeringsproduct vergt een enorme papieren rompslomp en archiefruimte. Alles moet bewaard, want later heb je deze gegevens vast nog eens een keertje nodig, zoals bij wijziging van de verzekering, schadeclaims of om na te gaan dat er niets verzwegen is (het ‘beruchte’ artikel 251; vele claims zijn ooit afgewezen omdat de aanvrager niet alles aan de maatschappij heeft vermeld).
De aanvraag is tevens de basis voor de overeenkomst en die moet in ieder geval bewaard blijven. Daarnaast gelden ook nog enkele verplichte wettelijke bewaartermijnen.

Het aanvraagformulier staat aan het begin van een complex administratief gebeuren en leidt uiteindelijk naar de correspondentie die bij de verzekerde op de deurmat valt; denk maar eens aan:

  • Polis of verzekeringsbewijzen
  • Verzekeringsvoorwaarden en clausules
  • Brieven
  • Nota's
  • Wijzigingsformulieren
  • Herinneringen

Een hier naast lopend traject was de administratie op de Boekhoudafdeling. Deze afdeling was onder meer verantwoordelijk voor inning van premies en uitbetaling van schadenclaims. Contacten met de klant verliepen vrijwel altijd via tussenpersonen, wat de administratie extra complex maakte.

Kort na de oorlog kon dit administratieve gebeuren nog met handkracht worden uitgevoerd en kon men met schrijvers en klerken uit de voeten. Later kwamen er typistes bij, die een formulier (brief, polis, etc.) aanmerkelijk sneller konden produceren dan een schrijver. Eind 50-er jaren beheerde DZP ongeveer 800.000 polissen. Het aantal administratieve krachten groeide dan ook erg sterk. Zo sterk dat er 7 gebouwen nodig waren om ze allemaal te huisvesten, desondanks zaten ze zowat op elkaars lip. De vraag naar machinale verwerking was daarom groot.

DZP ging zich toen op de markt oriënteren naar de mogelijkheden die deze apparatuur bood.

lees verder Mechanisering:voorlopers